Muxlislik - shunday tuyg'uki, uni so'z bilan tasvirlash qiyin. Ba'zi vaqtlar bo'ladiki, alamlar bo'g'zingizga tiqilib, ko'z yoshlarga aylanib sizni tark etadi. Shunday vaziyatlar ja'm bo'lgan fotolarni sizga taqdim etmoqchiman. Balki, ular sizni ta'sirlantirmagan holatlar bo'lishi mumkin. Shaxsan o'zimni kuchli hissiyotga berilishga majbur qilgan suratlar.

Bolalik paytlarimda futbol o'ynashga juda qiziqardim. Ko'chada to'p tepib yurgan vaqtlarimda futbolkamning orqasiga, o'yinlarini ko'p ko'rmasamda, xatto u raqamda kim o'ynashini bilmasam ham ko'r-ko'rona "NASAF" va 4 raqami tushirilgan bo'lardi. Nega Nasaf ekanini tushunsa bo'lardi. Nega aynan 4 degan savolga o'zim ham javob bera olmasdim. 

Ammo mening futnol tomosha qilishimga undagan futbolchi bu - Ronaldinio. 2002-yilgi Jahon Chempionatida unga qizil kartochka ko'rsatishganida, finalda uning o'yinini ko'rolmasligimni bilganimda juda alam qilgandi...

Ronaldinioning o'yinlarini faqat terma jamoa miqyosida tomosha qilardim. 2006-yilgi mundialda aynan Braziliya va Fransiyaga muxlislik qilgandim. Fransiya tarkibidagi Arsenal futbolchilari meni muxlisligimni 2 ga bo'lib qo'yishgandi. 

Kechagidek esimda, Fransiya-Braziliya o'yini oldidan Ronaldinio hamda Ronaldo shunday deyishgandi: "Biz Zidanni hurmat qilamiz, ammo bu o'yin u uchun oxirgisi bo'ladi". 

Albatta, Zidan ham, braziliyalik ikki sehrgarlar ham hurmatga loyiq futbolchilar. Final esa yana ham alamli bo'ldi. Finaldan so'ng qaysidir jurnalist aytgandi: Italiyaning chempionligi tezda unutiladi, ammo Zidan mangu qalblarda qoladi. Lekin shunday afsonaning bu tarzda futbol bilan xayrlashishi alam qildi...Xe, o'sha oltindan bo'lgan kubogingayam...stadioningayam...

Braziliyani o'sha chempionatdan uyiga qaytargan gol muallifi Anri. Uning Arsenaldan ketgani uchun hech kim Anridan ranjimagan. Nega? Chunki u Arsenal uchun hamma ishni qilib bo'lgandi. Ko'pgina futbolchilarni sotqinlikda ayblaydigan muxlislarning Anriga hurmati o'zgacha. 2012-yil Anri Arsenalga qaytdi. Esingizdami o'sha o'yin? Stadion qanday jumbushga kelgandi. U esa qaytishini gol bilan nishonladi. Qirol qaytgandi. Qanday qilib ko'zlar jim tursin... Alam qildi. U ketgani emas. Uning o'rnini hech kim bosolmayotgani alam qildi...

Shunday vaqtlar bo'ladiki, xonaga kirvolib ko'z yoshlaringni berkitasan... Boshqa izoh bera olmayman.

Bilasizmi yana nima alam qilyabdi? Yuqoridagi bannerga qarang. Nahotki shu darajaga yetib keldik. Axir bundan battar vaziyatlarda bo'lganmiz. 20 yillik mehnat nahotki bitta kubokka almashtirishga arzisa. Arsen Venger bunyod qilgan shu Arsenalni men hech qanday kubokka almashtirolmayman. Sizga kubok kerakmi? Marhamat, oling! Menga avvalgi Arsenalimni qaytarib berolmas ekansiz, aqalli menga o'z Arsenalimni qoldiring! Bu gaplarim bir chaqalik foydasiz. Men dunyoning bu chetidagi bir muxlis bo'lsam, xolos. Alam qilarkan...

Bu futbolchi balki kimgadir yoqmas. Bunga uning qaysi klubda o'ynayotgani sabab bo'lsa kerak. Lekin shunday davrda yashayabmizki, futbol sehrgarlari bizga mo'jizalar ko'rsatishyabdi. Messi ham Jahon chempioni bo'lishga loyiq futbolchi. Oltin mabudaga Messi bunchalik yaqin kelmagandi. Alam qildi... Menga emas, Messiga...

Bu holatdan bexabar inson hujumchi darvoza tomon zarba beryabdi va gol uradi deb o'ylaydi. Ammo shu gol necha millionlar qalbini sindirganini, golni urgan odamga esa qanchalik qiyin ekanligini begona qayerdan tushunardi. 

Lekin alam qilmaydi. Chunki bu vatan jamoasi. Oxirgi umid tomchisi qolguncha ishonaveramiz. Tomchi tugasa, yangisi tug'iladi. Biz esa kutaveramiz, oxirigacha. 

Bugun yana bir qadam oldinga tashlaymiz. Albatta, nasib qilsa. Mayli, rozimiz. Messi va Zidanlar kabi shu kubokka yaqinroq borishsin aqalli. O'sha "oyimtilla" ning yonidan o'zbek futbolchisi yig'lab o'tsin. Bizga alam qilmaydi. G'urur hissini tuyaylik. Ollohdan shuni so'raymiz.

Olg'a, O'ZBEKISTON!